Kimseli Kimsesiz – Yakacık Yetiştirme Yurdu Yıllarım
Açıklama
Kimseli Kimsesiz – Yakacık Yetiştirme Yurdu Yıllarım
Kartal’dan gelen yolun Yakacık girişinde, Adalar’a karşı, üç basamaklı 10 dönümlük büyük bir bahçe içindeki beyaz köşk, ilk kez 1952 yılında Yakacık Hatice Abbas Halim Yetiştirme Yurdu olarak hizmet vermeye başlar. Köy enstitüsü çıkışlı öğretmen ve eğitimci Pakize Türkoğlu’nun yolu 1953 yılında buraya düştüğünde 250 civarında kız ve erkek öğrenci yurtta kalmaktadır. Yemyeşil bağı, arkalı önlü bahçesi, çardaklı havuzu, meyve ağaçları ve rengârenk çiçekleriyle cennet gibi bir yerdir.
Pakize Türkoğlu 10 yıl öğretmenlik yaptığı Yakacık Yetiştirme Yurdu’na dair anılarını Kimseli Kimsesiz’de bir araya
getiriyor. Dönemin eğitim politikaları ve yöntemlerinin, müfredat bilgisi, öğretmen notları ve öğrenci gözlem belgelerinin de yer aldığı kitapta, o dönemde yurtta yetişmiş kimi öğrencilerin bugünden geriye bakışlarını içeren metinler de ayrı bir bölüm oluşturuyor.
Kimseli Kimsesiz, sadece bir öğretmenin gözünden yetiştirme yurdunu ve çocukları değil, yanı sıra onların gözünden çizilen bir yurt resmini ve içinde elyazısı rüyaların, kısa yaşamöykülerinin, sevinçli ya da buruk hikâyelerin yer aldığı bir dünyayı da gözler önüne seriyor.
Pakize Türkoğlu (1927) Antalya-Gazipaşa’n›n Göksenir yaylasında doğdu. Köyü Çile’de okul olmadığı için Gazipaşa’da başladığı ilkokulu Alanya’da tamamladı. 1944’te Aksu Köy Enstitüsü’nü, 1947’de Hasanoğlan Köy Enstitüsü’nün yüksek bölümünü bitirdi. 1962’de Çapa Eğitim Enstitüsü pedagoji bölümünü tamamladı. İlk, orta ve yüksek öğrenim kurumlarında öğretmen ve yönetici olarak çalıştı. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi’nin eğitim bilimleri bölümünden 1985’te emekli olduktan sonra, özel okullarda eğitim danışmanı ve rehberlik uzmanı olarak çalıştı. Türkiye Öğretmenler Sendikası’nın (TÖS) kuruluşundan kapanışına dek üyesiydi, bir dönem yönetim kurulunda da bulundu. Tonguç ve Enstitüleri kitabıyla 1998’de Türkiye İş Bankası’nın verdiği “Toplum ve İnsan Bilimleri Büyük Ödülü”nü aldı. Çocukluk ve ilkokul anılarını 2011’de yayımlanan Kızlar da Yanmaz kitabında, köy enstitülerinde geçen öğrencilik yıllarına dair anılarını da 2012’de yayımlanan Kısa Süren Hasat kitabında topladı. Dergi ve gazetelerde eğitim bilimi konularında yazı yazmayı sürdürüyor.
