Osmanlı İmparatorluğu’nda Kölelik ve Kadınlar (1700-1840)

Açıklama

Osmanlı İmparatorluğu’nda Kölelik ve Kadınlar

Osmanlı İmparatorluğu’nun 1453’ten beri başkenti olan İstanbul, 17. ve 18. yüzyıllarda dört yüz bin civarında bir nüfusa sahipti. Bu megakent sadece Osmanlı vilayetlerinden değil, imparatorluk sınırlarının ötesinden erkekleri ve kadınları da kendine çekiyordu. Zaman içinde, yeni göç dalgaları, özgür erkekler ve kadınların yanı sıra çoğunu  yabancı esirlerin oluşturduğu zorla iskân edilen insanlar kente aktı.

Osmanlı İmparatorluğu’nda Kölelik ve Kadınlar, işte bu İstanbul‘u merkezine koyan karşılaştırmalı bir bakışla,  kölelik ve sosyal düzenlemeler üzerinden Osmanlı İmparatorluğu’ndaki toplumsal cinsiyet politikalarını inceliyor. Madeline C. Zilfi, 18. ve 19. yüzyıllarda, özellikle II. Mahmud döneminin sonuna kadar kadın köleliğinin Osmanlı uygulamasında ne denli merkezi bir yer tuttuğunu vurgularken, emperyal yönetimin ve seçkinlerin toplumsal üreme mekanizmalarının nasıl vazgeçilmez bir parçası haline geldiğini de gösteriyor.

Osmanlı köleciliğinin Batı’dan farklılığı hakkındaki ezberleri de sorgulayan Zilfi, bir yandan kölelik uygulamasına maruz kalanların kadı sicillerinde kalmış seslerini yansıtırken, diğer yandan da köleliğin kaldırılması akımının Osmanlı Ortadoğu’sunda çok geç bir döneme kadar etkili olamamasının nedenlerini irdeliyor.

Madeline C. Zilfi Maryland Üniversitesi Tarih bölümü profesörlerindendir. Özellikle Osmanlı Ortadoğu’sundaki toplumsal cinsiyet tarihi hakkındaki çalışmalarıyla tanınmaktadır. Daha önce yayımlanmış bazı eserleri: Modernleşmenin Eşiğinde Osmanlı Kadınları (2000), Klasik Dönem Sonrası Osmanlı Uleması (2008).

Osmanlı İmparatorluğu’nda Kölelik ve Kadınlar (1700-1840) belirli bir dönem ve yerde köleliği inceleyen bir eserdir. Bu yüzden de bazı bakımlardan bir yerel tarih çalışmasıdır. Merkezinde Osmanlı İmparatorluğu’nun başkenti İstanbul vardır, burada köleliğin portresi çizilirken zaman çizgisi olarak 1830’lara kadar 18. yüzyıl alınmıştır.