Siyah İnci

Açıklama

Siyah İnci

Anna Sewell (1820-1878): İngiltere’de Norfolk kentinin, Great Yarmouth kasabasında doğdu. İki yaşındayken Londra’ya taşınan ailesi onu başkalarını düşünmeyi, herkese nezaket ve saygı göstermeyi ilke edinen Quaker geleneğine uygun yetiştirdi. On dört yaşında bir kas hastalığına yakalanarak kısmen yatalak oldu. Geri kalan yaşamında seyahat edebilmek için küçük iki tekerlekli arabasını çeken ata bağımlı oldu. Bir atın otobiyografisi olarak kurguladığı tek kitabı Siyah İnci’yi, hastalığının ölümcül olduğunu öğrendikten sonra, son beş yılında yazdı. Kitabın esin kaynağı, hayvanlara eziyet edilmesine, özellikle de koşum atlarına sabit mengene kayışı takılmasına duyduğu büyük öfkeydi. Amacının, “insanları atlara şefkat ve sevgi göstermeye, anlayışlı davranmaya teşvik etmek” olduğunu yazmıştı. Sewell’ın ölümünden birkaç ay önce yayımlandığında büyük ilgi gören Siyah İnci, tüm zamanların en çok okunan klasiklerinden biridir.

Ayşe Berktay (1955): Robert Koleji bitirdi, ODTÜ Mimarlık Fakültesinde okudu. Bir süre İsveç ve Fransa’da yaşadı. Yaklaşık otuz yıldır sürdürdüğü İngilizce ve Türkçe çeviri çalışmalarında Leslie Penn Pierce, Halil İnalcık, Suraiya Faroqhi, Donald Quataert, Edhem Eldem, Halil Cibran’ın eserlerini Türkçe’ye kazandıran Ayşe Berktay, PEN Barbara Goldsmith Yazma Özgürlüğü ödülü sahibidir.

Kitaptan;

I
İlk Evim

İyi anımsayabildiğim ilk yer içinde küçük, duru bir göl bulunan güzel, geniş bir otlaktı. Gölge yapan ağaçların üzerine eğildiği gölcüğün derin kısmında sazlar ve nilüferler yetişirdi. Otlağın bir kenarındaki çitin üstünden sürülmüş bir tarlayı görürdük, öteki kenarındaki kapının üstünden de sahibimizin yol kenarındaki evini. Otlağın üst tarafında bir köknar korusu vardı, aşağıda, dik bir yamacın hemen dibinde ise çağıl çağıl akan bir dere. Küçükken ot yiyemez, annemin sütüyle beslenirdim. Gündüzleri annemin yanında koşar, geceleri ona sokulup yatardım. Sıcak havalarda göl kıyısındaki ağaçların gölgesinde dururduk, soğuk günler için de korunun yanında sıcacık güzel bir barınağımız vardı. Ben ot yiyebilecek kadar büyür büyümez annem gündüz işe gidip akşam dönmeye başladı. Otlakta benden başka altı genç tay vardı. Yaşça benden büyüktüler; bazıları neredeyse yetişkin atlar kadar iriyarıydı. Taylarla koşar, hoşça vakit geçirirdim…