Tanrısız Gençlik

Açıklama

Tanrısız Gençlik

Ödön von Horváth, 1937’de yayımlanan Tanrısız Gençlik’te, faşizmin yol açtığı ahlaki çöküntüyü ergenlik çağındaki bir grup genç üzerinden anlatır. Romanın başlığı, Nazi Almanya’sının itaat etmek üzere yetiştirilmiş; ırkçılığı, nefreti ve militarizmi içselleştirmiş gençlerine atıfta bulunur. Bağımsız düşünceden, empatiden ve medeni cesaretten nasibini almamış bu ruhsuz varlıklar, savaşta şanlı zafer ve hamaset düşleri kurmaktadır. Tanrı ve hakikat ile zamanın ruhu ve barındırdığı yalanlar arasındaki tezat, romanın ana izleğini oluşturur. Karakterler iki gruba ayrılmıştır: Hıristiyanlığın ve hümanizmin değerlerinin geçerliliğini koruduğu eski düzenden yana olanlar ile Nasyonal Sosyalist yeni düzenin taraftarları. İlk grupta yer alan ve romanın anlatıcısı olan öğretmen, başlangıçta ekmeğinden olma korkusuyla ahlaki değerlerini savunmaya çekinen bir oportünisttir. Birinci Dünya Savaşı sırasında Tanrı’ya inancını yitirmiştir. Ancak zaman içinde vicdanının sesine kulak vererek hakikatin üstün gelmesi için çalışırken Tanrı’yı yeniden bulur.

ÖDÖN VON HORV TH (1901-1938): Avusturya-Macaristan İmparatorluğu topraklarında bulunan Fiume’de (bugün Rijeka, Hırvatistan) dünyaya gelen roman ve oyun yazarı, bir diplomatın oğluydu. Budapeşte, Viyana ve Münih’te öğrenim gördükten sonra Almanya’ya yerleşti. İlk oyunlarından Revolte auf Côte 3018 (Rakım 3018’de İsyan) 1927’de sahnelendi. Horváth bu oyunu daha sonra Die Bergbahn (Dağ Treni) adıyla yeniden yazdı ve oyun 1929’da bu adla sahnelendi. Yine 1929’da Berlin’de sahnelenen Sladek, der schwarze Reichswehrmann (Sladek, Kara Ordunun Askeri) adlı oyunu Nasyonal Sosyalistlerin tepkisini çekti. İlk romanı Der ewige Spiesser (Ebedi Hödük) 1930’da yayımlandı. Başyapıtları olarak kabul edilen Italienische Nacht (1930; İtalyan Gecesi) ve Geschichten aus dem Wienar Wald (1930; Viyana Ormanlarından Öyküler) adlı iki oyununun başarısı yazara 1931 yılında prestijli Kleist Ödülü’nü getirdi. 1933’te Nazilerin iktidara gelmesi üzerine Avusturya’ya kaçan Horváth, 1938’de Paris’e göçtü ve aynı yıl burada öldü